به گزارش فائزون، شهید «مسعود صیاد اربابی» فروردین ۱۳۴۵ در تربت حیدریه متولد شد و در مردادماه ۱۳۶۲ در مهران به فیض شهادت نایل آمد.
این شهید در وصیت‌نامه خود نوشته است؛
ﺑﺴﻢ ﷲ اﻟﺮﺣﻤﻦ اﻟﺮﺣﯿﻢ
«ﻣﭙﻨﺪارﯾﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ در راه ﺧﺪا ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪهاﻧـﺪ ﻣـﺮده‌اﻧـﺪ ﺧﯿـﺮ آﻧﻬـﺎ زﻧـﺪه ﻫـﺴﺘﻨﺪ و ﻧـﺰد ﭘﺮوردﮔﺎرﺷﺎن از ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل روزي ﻣﯽ ﺧﻮرﻧﺪ».
ﺑﻪ ﻧﺎم ﷲ ﭘﺎﺳﺪار ﺣﺮﻣﺖ ﺧﻮن ﺷﻬﯿﺪان و ﺑﺎ ﺳﻼم ﺑﻪ رﻫﺒﺮ اﻧﻘﻼب و ﭘﯿﺮﺟﻤﺎران و ﺳـﻼم و درود ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺷﻬﯿﺪان اﺳﻼم.
اوﻟﯿﻦ وﺻﯿﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﺮادر و ﺧﻮاﻫﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻢ اﯾﻦ اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﻣﺎدر و ﭘﺪر را اذﯾﺖ ﻧﮑﻨﻨﺪ و ﺣﺮف ﻫﺎ و ﭘﻨﺪﻫﺎي ﭘﺪر و ﻣﺎدر را ﮔـﻮش ﮐﻨﻨـﺪ و «ﺑﻬـﺸﺖ زﯾـﺮ ﭘﺎي ﻣﺎدران اﺳﺖ» ﮔﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ از ﻋﻬﺪه اﯾﻦ ﮐﺎرﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮﻧﯿﺎﻣﺪم و ﺣﺘﯽ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﯾﮏ ذره از زﺣﻤﺎت ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺧﻮب و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻢ را ادا ﮐﻨﻢ، ﺧﻼﺻﻪ ﻣﺎدر ﺧﻮب و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻢ ﺷﯿﺮت را ﺑﺮ ﻣﻦ ﺣﻼل ﺑﺪار ﭼﻮن ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﯾﮏ ذره از زﺣﻤﺎﺗﺖ را ﺟﺒﺮان ﮐﻨﻢ.
ﭘﺪر و ﻣـﺎدر ﻣﻬﺮﺑـﺎن درﺳﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭘﺪر و ﻣﺎدر وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑـﻪ آﻧﻬـﺎ ﻓﺮزﻧـﺪ ﻣﯽ دﻫﺪ، ﻣﺎﻧﻨﺪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻬﺎﻟﯽ را ﮐﺎﺷﺘﻪ اﻧﺪ و ﻣﻦ ﻫـﻢ ﻣﺎﻧﻨـﺪ اﯾـﻦ ﻧﻬـﺎل ﻫـﺴﺘﻢ ﮐـﻪ ﺷـﻤﺎ ﮐﺎﺷﺘﻪ اﯾﺪ و وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻧﻬﺎل ﺑﺰرگ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﯾﮏ درﺧﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﯽ ﺷـﻮد.
ﭘـﺪر و ﻣﺎدر اﯾﻦ اﻧﺘﻈﺎر را دارﻧﺪ ﮐﻪ از ﻣﯿﻮه ﻫﺎي اﯾﻦ درﺧﺖ اﺳـﺘﻔﺎده ﮐﻨﻨـﺪ و در زﯾـﺮ اﯾـﻦ درﺧـﺖ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨﻨﺪ و ﻣﻦ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺳﺎﯾﻪ اي ﺑﺮاي ﺷـﻤﺎ ﭘـﺪر و ﻣـﺎدر ﻣﻬﺮﺑـﺎﻧﻢ ﺑﺎﺷـﻢ و ﻧﺘﻮاﻧـﺴﺘﻢ ﻣﯿﻮه اي ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺪﻫﻢ، ﺗﺎ ﺷﻤﺎ راﺣـﺖ ﺑﺎﺷـﯿﺪ، وﻟـﯽ ﭘـﺪر و ﻣـﺎدر ﻣﻬﺮﺑـﺎﻧﻢ در ﺣـﺎل ﺣﺎﺿـﺮ، ﻫﻢ وﻃﻦ و ﻫﻢ اﺳﻼم اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ اﯾﻦ دارد ﮐﻪ ﻣﻦ و اﻣﺜﺎل ﻣﻦ ﺑﻪ ﯾﺎري آﻧﻬﺎ ﺑﺸﺘﺎﺑﯿﻢ.
ﻫـﺮ ﭼﻨـﺪ ﮐﻪ ﻟﯿﺎﻗﺖ ﺷﻬﯿﺪ ﺷﺪن را ﻫﻢ ﻧﺪارم و دﯾﮕﺮ آن ﮐﻪ اﯾﻦ دﻧﯿﺎ ﻓﺎﻧﯽ و رﻓﺘﻨﯽ اﺳﺖ و ﻫﻤﻪ ﺑـﺎﻻﺧﺮه ﻣﯽ روﯾﻢ و اﯾﻦ دﻧﯿﺎ ﻓﺼﻞ ﮐﺸﺖ اﺳﺖ و آن دﻧﯿﺎ ﻓﺼﻞ درو و اﯾﻦ دﻧﯿﺎ ﺑﺎ ﮐـﺴﯽ وﻓـﺎ ﻧﮑـﺮده ومن ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ از اﯾﻦ ﮐﻪ زودﺗﺮ از ﺷﻤﺎ ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﮔﺮاﻣـﯽ ﺑـﻪ آن دﻧﯿـﺎ ﻣـﯽ روم و ﻧﯿـﺴﺘﻢ ﮐـﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺑﺪون ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﮐﺎر ﮐﻨﻢ و رﻓﺘﻢ ﮐﻪ در آن دﻧﯿﺎ وﺳﺎﯾﻞ راﺣﺘﯽ ﺷﻤﺎ را ﻣﻬﯿﺎ ﮐﻨﻢ، ﺗـﺎ ﺷـﻤﺎ در آن دﻧﯿﺎ وﻗﺘﯽ آﻣﺪﯾﺪ، ﺑﺎ ﺧﯿﺎل راﺣﺖ ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ و ﺛﻮاب ﺷﻬﯿﺪ ﺷﺪن ﻣﺮا ﺷﻤﺎ ﺑﺮده ﺑﺎﺷﯿﺪ.
ﻫﻢﭼﻨﯿﻦ ﭘﺪرﺑﺰرگ ﻫﺎ و ﻣﺎدرﺑﺰرگ ﻫﺎي ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘـﺪر و ﻣـﺎدر ﺑـﺮاﯾﻢ ﻣﻬﺮﺑـﺎن و دﻟﺴﻮز ﺑﻮدﻧﺪ. و ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ دﯾﮕﺮ اﻋﻀﺎي ﺧﺎﻧﻮاده و ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ از ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﺧﻮاﺳـﺘﺎرم ﮐـﻪ ﺑﺮادرم ﻋﻠﯽ ﺟﺎن را در ﺗﻤﺎم ﮐﺎرﻫﺎ ﯾﺎري ﮐﻨﺪ، ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ از ﻋﻬﺪه ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣـﻦ ﺑﺮﻧﯿﺎﻣـﺪم او ﺑﺮآﯾﺪ و ﺣﻘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮدن ﻣﻦ ﺑﻮده اﺳﺖ، ادا ﮐﻨـﺪ و ﻫـﻢ ﭼﻨـﯿﻦ ﺧـﻮاﻫﺮ ﺧـﻮب و ﻣﻬﺮﺑـﺎﻧﻢ و ﻣﺤﺴﻦ ﺟﺎن و ﻣﮋده ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺟﺎي ﻣﺮا در دل ﺷﻤﺎ ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﮔﺮاﻣﯽ ﭘﺮ ﮐﻨﻨﺪ.
ﻫﻢﭼﻨـﯿﻦ ﯾﮏ وﺻﯿﺖ دﯾﮕﺮي ﮐﻪ دارم اﯾﻦ اﺳﺖ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﻬﯿﺪ ﺷﺪم، ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﺒﺎﯾﺪ در دﻓﻦ ﻣﻦ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﺎﺷﯿﺪ و ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺑﺪﻫﯿﺪ و اﻣﺎم را ﺗﻨﻬﺎ ﻧﮕﺬارﯾﺪ و ﻣﺴﺠﺪﻫﺎ را ﺧـﺎﻟﯽ ﻧﮕﺬارﯾﺪ و ﻧﻤﺎزﻫﺎي ﯾﻮﻣﯿﻪ را و ﻧﻤﺎز ﺷﺐ را ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﺮوﻗﺖ ﺑﺮﭘﺎ دارﯾﺪ، ﭼﻮن ﮐﻪ ﻫـﺮ ﮐـﻪ راه اﺳﻼم را ﻧﺮود، ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻮرد ﺗﻬﺎﺟﻢ دﯾﮕﺮان ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﺣﻘﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد و ﻫﻢﭼﻨـﯿﻦ از ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل دﻋﺎﮔﻮي و ﺧﻮاﺳﺘﺎر اﯾﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﯾﺎري ﮐﻨﻨﺪ آﻧﻬﺎ را در ﺗﻤﺎم ﮐﺎرﻫﺎ و ﺳـﺎﻟﻢ ﻧﮕﻪدارد ﻫﻤﯿﺸﻪ آﻧﻬﺎ را. و ﻣﺮا در ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ دوﺳﺖ دارﯾﺪ دﻓﻦ ﮐﻨﻨﺪ.
ﺑﺎ اﻣﯿﺪ ﭘﯿﺮوزي اﺳﻼم «واﻟﺴﻼم ﻋﻠﯿﮑﻢ و رﺣﻤﮥﷲ و ﺑﺮﮐﺎﺗﻪ»
انتهای خبر/ ف